ای کاش آن مرد در قاب آخر فیلم ظاهر می‌گشت و ما را منتظر نمی‌گذاشت !

یادداشتی بر فیلم ایستاده در غبار

سید روح الله حجازی در پی تماشای فیلم «ایستاده در غبار» به این فیلم واکنش نشان داد.

در متن کارگردان «زندگی خصوصی آقای محمودی و بانو» و «مرگ ماهی» آمده است:

«می‌خواهم جادو شوم

گوشی بی‌سیم در دستی از پشت ماشینی نظامی در میان هیاهو و غبار ناشی از جنگ نگاهمان را از آن خودش می‌کند.

انگار قرار است این سر و صدای برخواسته از زمانی نه چندان غریب، برایمان قریب شود.

و چه خوب محمدحسین مهدویان و دوستانش بی‌هیچ واسطه‌ای ما را در میان این زمان گم شده در تاریخ پرتاب می‌کنند.

زمانی که در این زمانه سکه اصحابش خریداری ندارد!

و چه خوب ما را خریدار مردی می‌کند که خود خریدار دل مردمانش بوده و هست! 

من عاشق شدم!

عاشق برادر احمد( متوسلیان)

عاشق اطرافیان او

عاشق مردمانش 

و عاشق حال خوبشان

عاشق آن بخش از تاریخ که قهرمانی از جنس مردم را در خودش گم کرد و چنان رازی سر به مهر برایمان نگهش داشت.

برای مایی که در میان هیاهوی قدرت و ثروت و غبار آلودگی این شهر دستمان بر زمین و زمان بسته شده است.

ای کاش چراغهای سالن روشن نمی‌شد.

ای کاش سینما ما را برای همیشه در همان حالهایی که موقع تماشای فیلمهای دوست داشتنی‌مان داشتیم، جادو می‌کرد و نگهمان می‌داشت.

ای کاش آن مرد در قاب آخر فیلم ظاهر می‌گشت و ما را اینچنین منتظر نمی‌گذاشت.

آخر امروز خیلی نیازش داشتیم!

ای کاش...»